Dit is een foto die gemaakt is aan het begin van mijn ondernemen. En ik weet wat ik dacht: “Ik wil er inspringen. Alles wat ik ga doen, ga ik 100% voor.” Inmiddels 11 jaar verder weet ik dat dit ook een reis is, die ik begonnen ben. Ik ging MKB-ers inspireren om het personeel motiveren. Op dat moment durfde ik het nog niet keihard uit te spreken: “Ik wil gewoon voor een f*cking grote zaal mensen motiveren en inspireren.” Een aantal keren heb ik het wel gedaan en ja, ik genoot! Toch gingen de alledaagse dingen voor. Het oplossen van communicatie onderwerpen bij de klant, ondernemers strategisch advies geven over hun personeel, medewerkers met hun talenten laten werken, workshops en ja, de combinatie tussen moederschap, vrouw zijn en ondernemen.
Nu sta ik die jaren verder en ga ik het gewoon doen. En dat op mijn eigen manier. Daarbij heb ik de bagage opgebouwd om het vertrouwen te blijven houden dat het altijd goed komt. De koffers stromen binnen van allerlei kanten. Mensen die mij via Facebook volgen of gewoon mensen die op mijn pad komen en vragen: “Gem heb je nog koffers nodig?”. Of in een ander geval ze staan gewoon voor mijn deur. Ook de inhoud van de koffers worden gevuld tijdens deze 9 maanden. Door los te laten komt het vanzelf in beweging, als je maar in actie blijft.
Ik weet dat als ik alles tot in de puntjes gepland heb, dat dat iets is waar ik niet zo goed in ben. Wat hierbij veel belangrijker is, is dat ik het niet zo leuk vind om op deze manier te werken. Dus hoe heb ik het aangepakt?
Begin 2019 heb ik theater de Muze geboekt. Alle coaches en goeroes zeggen altijd: “Stel jezelf een doel en ga in actie”. Ik zeg dat ook altijd, maar deed het niet meer. Mijn vuurtje was uit om zo maar te zeggen. En het ging op mijn automatische piloot. Dus tijd voor actie: Ik heb het doel gezet en dat theater was geboekt en verder nog helemaal niets! In 9 maanden moet het staan, dus 17 september a.s. Nou ik heb tot 3 keer toe een zwangerschap meegemaakt en 3 keer een kind gebaard, dan moet ik dit toch ook kunnen? Dat was mijn visie. Ik zag het al helemaal voor mij. Maar goed aangezien ik nogal visueel ben ingesteld, is dat niet zo moeilijk.
Maar OMG wat een proces! Een proces waar ik echt letterlijk gesprongen ben en alles ben tegengekomen waar je van tevoren echt niet over na kan denken. Terwijl ik dit schrijf kan ik mij voorstellen dat je als lezer denkt: “Hoe naïef”. Ik wil het wat nuanceren en denk dat het veel meer intuïtief is en enigszins spontaan onbezonnen! Wat te verliezen dacht ik, slechter dan dat ik me nu voel kon het niet echt worden. Inderdaad, het is niet voor iedereen weggelegd om dit het zo te doen. De overeenkomst van het aangaan van Bagage en zwanger zijn, is echter wel groot. Het doet je namelijk groeien. Het ene figuurlijk en het andere letterlijk.
Wat ik ook gemerkt heb in dit hele traject, is dat ik de grootse valkuil zelf ben. Namelijk:
- Duizend-en-een excuses
- Uitstel gedrag omdat ik niet weet waar te beginnen
- Ergernissen omdat men mij niet snapt en ik het zo leuk vind en dan ga je overtuigen
- Te weinig tijd, of het duurt langer dan dat je gedacht hebt
- Wat als ik echt voor gek sta
- Of niets te vertellen heb (dat gebeurt niet zo snel)
- Mijn creativiteit stopt,
etc. etc.
En toch ga ik door.
En ja, ik ga zingen, neem dus zangles, want ik kan niet echt zingen.
Ik ga dansen en een danseres ben ik niet, maar ik word er zo ontzettend blij van en geniet met volle teugen.
En jawel een regisseur die mij echt door veel dingen heen sleept.
Mensen die op mijn pad komen en me helpen betaald en onbetaald, maar allemaal met de echte intenties.
Ik durf hulp te vragen en sterker nog, hulp geven vinden anderen ook gaaf om te doen.
En ook mensen die van mijn pad verdwijnen. Waarom dat is maakt mij nu niet meer zo uit, omdat het geen energie geeft als je je over dingen druk maakt die energie kosten. Heeft geen zin. Ik merk dat zakelijk gezien met GO for Grow het betekent dat de reis van de medewerker ook ontstaat hierdoor.
De inspiratieshow heeft Bagage en zo gaandeweg kom ik er achter dat het een echte reis is waar ik zelf mijn bestemmingen mag afreizen. En dat geeft je weer meer bagage om door te gaan. En soms is het leuk, en soms wat minder. Toch merk ik dat ik van reizen echt geniet. Dus ook van deze reis Bagage!
Dus, ik ga nog even met reizen, ontdekken, vallen, opstaan en blijven oefenen.
See you at the next destination.
